Sunuş

TÜRKÇE BASIMA ÖNSÖZ

ÖMER MADRA "Bu kitabı hayatını değiştirmek için kullan, çünkü bundan sonra olacaklar senin şimdi neler yapacağına bağlı." 2006, hepimizi bekleyen çevre felaketi bakımından bir uyanış yılı oldu aslında. Bu yıl, yani 2007 de umut ve eylem yılı olmalı. Zaten öyle olacağa benziyor... Canlılar aleminin üstüne karabasan gibi çökmüş olan bir püsküllü beladan, yani küresel ısınmadan Açık Radyo‘da bahsetmeye başlamamızın üzerinden 10 yıla yakın bir zaman geçmiş. Bu süre içinde döne döne bu korkunç tehdit üzerinde konuşan Açık Radyo, açık söylemek gerekirse, biraz da "köyün delisi" muamelesi gördü. Hani neredeyse dinleyici kaybedeceğimizden kaygılanmaya başlıyorduk ki, birden işler değişti. Havada bir acayiplik olduğu açıkça ortaya çıktı. İnsanlar dikkatle baktılar ve sonunda gördüler ki... Boz ayılar milyonlarca yıldan sonra ilk kez kış uykusuna yatmaktan vazgeçiyor, yeryüzünün en karizmatik yaratıklarından kutup ayıları yüzmekten bitap düşüp boğulmaya başlıyor, kafaları karışan deniz aygırları, eriyip giden buzlarla karıştırdıkları beyaz balıkçı teknelerine tırmanmaya çalışıyor ve bu kış bazı yerlere hiç kış gelmiyor. Hani o eşsiz türküdeki gibi: "Baharı görmeden yaz geldi geçti!..." İnsanlar o zaman bir silkindiler, "şeamet tellâllığı" şeklindeki yayınlarımıza daha bir kulak verir oldular. Hoş, Britanya hükümeti ekonomi başdanışmanı Sir Nicholas Stern‘in "küresel ısınmaya karşı acilen tedbir alınmazsa, dünya ekonomisi de tepetaklak gidebilir!" diye kallavi bir rapor vermesinin, Avustralya ekonomisinin de kuraklık yüzünden yüzde bir kayba girmesinin de rolü olmadı değil tabiî köyün delisi olmaktan kurtulmamızda. Ne diyelim? Parayı veren düdüğü çalıyor!... Bir başka raporda da gelişmiş ülkelerde 4-11 yaş arasındaki çocukların neredeyse yarısının küresel ısınma yüzünden gece uykularının kaçtığı belirtiliyordu. Çocuktan al haberi: Adana‘dan bize yazan 11 yaşındaki Ada "Küresel Isınma kimin suçu? Bunu bize nasıl bulaştırdınız?" diye soruyor, İstanbul‘da bir ilköğretim okulunda "Kar Tatilimizi Geri İstiyoruz!" pankartı açılıyor, bir anaokulunda 4,5 yaşındaki Alara da, "Ama bütün bu kötü şeyler şimdi olmayacak, biz büyüdükten sonra olacak, değil mi?" diye savuşturmaya çalışıyordu belayı... Ne var ki, suçluyu bulup Ada‘ya gösteremedik, öbür çocuklara kardan adamlarını geri getiremedik, Alara‘yla da aptal bir sırıtış ve manasız bir baş sallama ile vaziyeti idare etmeye çalıştık ama ona "evet" de diyemedik yani — dalkavukluğun da bir sınırı var! Küresel ısınma ile ilgili konuşmaya gittiğim ana okulunda, "Dünyayı kurtaran adam geldi!" demiş çocuklar. "Saçmalamayın," dedim onlara, nazikçe. "Dünyayı kendimizden başka kimse kurtaramaz, anladınız mı?" Anlayıp anlamadıklarını anlamadım, zaten ne dediğim de pek belli değildi. Ama, elinizdeki harika kitaba çok esaslı bir önsöz yazan George Monbiot‘ya bakılırsa, kendi dışımızda bir "kurtarıcı" çıkaramasak bile, ona en yakın kişiyi, çizer Kate Evans‘ı ele geçirmiş bulunuyoruz — talihimiz yaver gidiyor! Gerçekten de Kate Evans, tarihin ilk küresel ısınma "çizgi romanı" ile, yani bu çok komik, çok acıklı ve çok bilimsel kitabıyla iklim değişikliğine karşı mücadelede eşi bulunmaz bir araç tutuşturuyor elimize. Evans, dünyayı değiştirmeye azmetmiş bir avuç duyarlı, kendini adamış vatandaş topluluğunun en yaratıcı üyelerinden biri. Aracının "kullanma kılavuzu"nu da, yanında veriyor: "Bu kitabı hayatını değiştirmek için kullan, çünkü bundan sonra olacaklar senin şimdi neler yapacağına bağlı." (Bkz.: Son sayfa) Konuyu yayında dinleyicilere açmamızın üstünden 10 yıl geçmiş. Ve belki de ilk kez şimdi (nihayet!) Türkiye‘de de birçok insanın sıkı bir çalışma içine girdiğini, iklim değişikliği konusunda birşeyler yapmak için vargücüyle uğraştığını görüyoruz.

Çevre aktivisti-yazar Bili McKibben‘ın